امام صادق فرمود:همانا خدای عزوجل وقتی بنده مومنش توبه کند شاد می‌شود مانند کسی که چیزی گم کرده و بعد گمشده اش را پیدا کند و خوشحال شود.
به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من،امام باقر(ع)به محمدبن مسلم فرمودند:ای محمّد گناهان مومن که از آن توبه کرده، آمرزیده شده است و باید برای آینده اش پس از توبه کار نیک کند.
خداوند توبه پذیر است
گفتم اگر پس از توبه و استغفار از گناهان باز گناه کرد و باز توبه نمود؟ در پاسخ فرمودند:ای محمدبن مسلم تو پنداری که بنده مومن از گناه خویش پشیمان گردد و از آن آمرزش خواهد و توبه کند. سپس خدا توبه اش را نپذیرد گفتم:چند بار این کار را کرده و از خدا آمرزش خواسته. فرمود:هر قدر مومن از آمرزش خواهی به خدا رو کند ، و توبه کند خدا هم همان مقدار به آمرزش او باز می گردد هر چند دفعاتش فراوان باشد به راستی که خداوند زیاد آمرزنده و مهربان است و توبه را می پذیرد و از بد کرداریها می گذرد. مبادا تو مومنین را از رحمت خدا نا امید سازی.
توبه،زیباترین پوزش
حقیقت توبه، بازگشت از گناه و روی آوردن به خداوند است. با توجّه به این که انسان همیشه در معرض لغزش ها و معصیت قرار دارد؛ باید پیوسته از خدا توفیق ترک گناهان و بازگشت به او را طلب کند، و با آب توبه، زنگارهای دل را شستشو دهد. البته توبه واقعی، با پشیمانی حقیقی، عزم بر ترک آن گناه، جبران آنچه را ترک کرده، و ادای حقوق خدا و خلق محقّق می شود؛ ولی به یقین دست عنایت الهی و امدادهای ویژه پروردگار، در این مسیر نقش مؤثری دارد، و البته امداد و عنایتش شامل حال آنها که صداقت در توبه دارند، می شود.
ائمّه اطهار (علیهم السلام) با آن که پیراسته از هر گناهی بوده اند، ولی با توجّه به عظمت پروردگار و نگاه به جلال و جبروت حق تعالی، خود را در پیشگاه ذات ربوبی، مقصّر می دیدند و معتقد بودند، نمی توانند آن گونه که شایسته خداوندی است، اطاعت و بندگی او را بجا آورند، و لذا از درگاه خدای مهربان عذرخواهی می کردند و استغفار و توبه می کردند.
علاوه بر آن که، این گونه دعاها و طلب توبه و استغفار از سوی آن بزرگواران برای مردم جنبه سرمشق و آموزشی دارد؛ و راه بازگشت به خداوند و توبه و انابه به درگاه او را، به ما می آموزد، و عظمت گناه و سنگینی نافرمانی حق را به درستی برای ما مجسّم می کند. باشد که ما – انسانهای گناهکار – به خود آییم و هر چه بیشتر در مسیر تهذیب نفس و پاکی روح و جان بکوشیم و اگر به گناهی آلوده شده ایم، هر چه سریع تر توبه نموده و آن را جبران کنیم.
هدیه خداوند به توبه کنندگان واقعى
معصوم مى فرماید: خداوند عزّ و جل به توبه کنندگان سه خصلت عنایت فرموده که اگر خصلتى از آنها را به تمام اهل آسمانها و زمین مرحمت مى فرمود، هر آینه به آن خصلت نجات پیدا مى کردند:
خداوند توبه کنندگان از هر گناه و پاک شوندگان از هر آلودگى را دوست دارد.
پس کسى که خداوند او را دوست بدارد عذابش نخواهد کرد.
فرشتگانى که عرش را حمل مى کنند و فرشتگان حول عرش، در تسبیح و حمد پروردگارشان هستند، و مؤمن به خدایند، و براى اهل ایمان طلب مغفرت مى کنند؛ پروردگار ما! علم و رحمتت همه چیز را فرا گرفته، آنان که توبه کردند و راهت را پیروى کردند مورد مغفرت قرار بده، و از عذاب جهنم نگاه دار.
خداوندا! آنان را در بهشت عدنى که به آنان وعده دادى، با پدران و همسران و فرزندان ایشان که صالح شدند درآور، همانا تو عزیز و حکیمى، و آنان را از بدیها حفظ کن، و کسى را که امروز از بدیها حفظ کنى او را مورد رحمت قرار داده اى و این است آن فوز عظیم.
خداوند می فرماید:
آنان که با خداوند معبود دیگرى را نمى خوانند، و خون کسى را که خدا محترم دانسته جز به حق نمى ریزند، و زنا نمى کنند، که هر کس این عمل انجام بدهد به جزایش مى رسد، عذابش در قیامت دوچندان مى شود و با ذلت و خوارى در آتش، همیشگى و جاودانه مى شود. مگر آنان که توبه کنند و ایمان بیاورند و عمل صالح انجام دهند، پس خداوند زشتى هاى آنها را به خوبیها تبدیل کند که خداوند آمرزنده ى مهربان است .
قرآن و مسأله ى باعظمت توبه
لفظ توبه و مشتقات آن نزدیک به ۸۷ بار در قرآن مجید ذکر شده و این کثرت ذکر، دلیل بر عظمت این حقیقت در پیشگاه حضرت محبوب است.
مسأله ی توبه را در قرآن کریم مى توان به پنج بخش تقسیم کرد:
۱- امر به توبه.
۲- راه توبه ى واقعى.
۳- پذیرش توبه.
۴- روى گردانى از توبه.
۵- علت قبول نشدن توبه.
۱- امر به توبه
«وَ أَنِ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَیْهِ…»
از خداوند به خاطر گناهانتان طلب آمرزش نمایید، آنگاه به سوى او روى آورده از تمام معاصى و خطاهایتان توبه کنید.
«وَ تُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعاً أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ»
اى اهل ایمان! همگى به سوى خدا باز گردید، از تمام گناهان خود توبه کنید، باشد که رستگار شوید.
در این آیات، خداوند مهربان اهل ایمان و غیر آنان را امر به توبه مى کند، اطاعت از امر حق واجب و موجب غفران و رحمت، و عصیان از امر خداوند حرام و مورث غضب و عذاب، و خزى دنیا و خوارى آخرت و هلاک ابدى و دایمى است.
بیشتر بخوانید:اهمیت استغفار در زندگی + فیلم
۲- راه توبه ى واقعى
توبه مسأله ى ساده و آسانى نیست، توبه همراه با یک سلسله شرایط معنوى و عملى قابل تحقق است.
حال ندامت، تصمیم بر آینده اى ملکوتى و پاک، تبدیل سیئات اخلاقى به حسنات اخلاقى، اصلاح عمل، جبران گذشته و تکیه کردن بر ایمان به خدا و قیامت عناصرى است که ساختمان توبه از آنها ساخته مى شود، و بناى انابه از آنها برپا مى گردد.
“مگر آنان که با گناه قطع رابطه کرده به خدا بازگشتند، و اخلاق و عمل خود را اصلاح نمودند و آنچه را از حق پنهان مى داشتند براى مردم بیان کردند، پس توبه ى ایشان را مى پذیرم و من پذیرنده ى توبه و مهربانم.”
سخنان آیت الله بهجت درباره توبه و استغفار واقعی
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
خداوند می فرماید:
“محققاً بازگشت و توبه ى کسانى مورد توجه است که بدى را از روى جهالت انجام دهند، سپس به زودى و بدون فوت وقت و تأخیر انداختن توبه رو به جانب حق کنند، خداوند توبه ى آنان را مى پذیرد که خداوند علیم و حکیم است.”
“کسى که بعد از ستمش بر قانون و بر مردم و بر نفس خویش، توبه کند و عقیده و اخلاق و عملش را اصلاح نماید، خداوند توبه اش را مى پذیرد، همانا خداوند آمرزنده و مهربان است.”
“آنان که کار زشت کردند، سپس بعد از زشتى توبه کردند، و اهل ایمان شدند، همانا پروردگارت بعد از توبه ى آنان، آمرزنده ى مهربان است.”
” گنهکاران اگر توبه کردند و نماز را به پا داشتند و زکات پرداختند، پس برادران دینى شما هستند.”
بر اساس این آیات، ایمان به خدا و قیامت، اصلاح عقیده و اخلاق و عمل، بازگشت فورى و بدون تأخیر، قطع رابطه با ستم، برپا داشتن نماز، پرداخت زکات، و بازگرداندن حقوق مالى مردم به مردم از شرایط توبه ى واقعى است، و هر کس به این صورت توبه کند، بدون تردید به حقیقت توبه رسیده و توبه ى حقیقى را محقق ساخته و توبه اش صد در صد مورد قبول حق است.
۳- پذیرش توبه
گنهکار زمانى که امر حضرت حق را در مسأله ى توبه اطاعت کرد، و به شرایط توبه عمل کرد، و راهى را که قرآن براى توبه ترسیم نموده پیمود، بدون تردید خداوند مهربان که وعده ى قبولى توبه به گنهکار داده، توبه اش را مى پذیرد و نشان قبولى توبه بر پرونده اش ثبت مى کند و وى را از گناه پاک نموده، ظلمت و تاریکى باطنش را به نور و سپیدى تبدیل مى نماید.
خداوند می فرماید:
“آیا ندانسته اند که همانا خداوند توبه را از بندگانش قبول مى کند؟”
“و اوست خداوندى که توبه را از بندگانش مى پذیرد و از بدیهاى آنان گذشت مى کند.”
خداوند آمرزنده ى گناه و قبول کننده ى توبه است.
۴- روى گردانى از توبه
اگر توبه نکردن گنهکار به علت مأیوس بودنش از رحمت خدا باشد باید بداند که یأس از رحمت، جز اخلاق کافران نیست .
اگر روى گردانى گنهکار از توبه به تصوّر این معنى باشد که خداوند قدرت بر آمرزش او را ندارد، باید بداند که این حالت از اخلاق یهود عنود است.
۵- علت قبول نشدن توبه
گنهکار در صورتى که فرصت توبه داشته باشد و توبه را همراه با شرایط آن بجا آورد، بدون تردید توبه اش مورد پذیرش حق است، ولى اگر فرصت توبه را از دست بدهد تا مرگش فرا رسد، آنگاه از گذشته توبه کند یا توبه اى منهاى شرایط معین شده انجام دهد یا پس از ایمان کافر گردد، البته توبه اش مورد پذیرش نخواهد بود.
“آنان که تا رسیدن مرگ کار زشت انجام دهند، در آن وقت که وقت خروج از دنیاست بگویند توبه کردیم، و آن کسانى که در حال کفر بمیرند، توبه ى هیچ یک از آنها پذیرفته نیست، براى اینان عذاب دردناک آماده کرده ایم!”
” آنان که بعد از ایمانشان کافر شدند و بر کفر خود افزودند، توبه ى آنان هرگز پذیرفته نیست، اینان همان گمراهانند.”
منابع : عرفان،نمناک
سخنان حجت السلام صفایی درباره علاقه خداوند به توبه کاران
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
