این نوع ماهی که به دست ماهی یا هندفیش معروف است، به شدت در خطر انقراض قرار دارد و گمان می رود کمتر از ۳۰۰۰ ماهی از این گونه در طبیعت باقی مانده باشد.
به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من ، در اعماق تاریک و گل آلود رودخانه درونت (Derwent) در تاسمانی، نوعی ماهی غیرمعمول را می‌توان یافت که در امتداد بستر رودخانه راه می‌رود. بله، راه می‌روند.
دست ماهی خالدار، که به کمک باله‌های سینه ایِ شبیه به دست حرکت می‌کند، در اعماق تاریک آب‌ها کمین می‌کند و منتظر می‌ماند تا در زمان زمان مناسب به هر طعمه‌ای که جذب می‌شود، حمله کند. رنگ کرم و لکه‌های قهوه‌ای یا نارنجی تیره این ماهی چنان با کف شنی رودخانه ترکیب می‌شود که تشخیص و حتی عکاسی از آنرا سخت می‌کند.
عکاس فرانسوی، نیکلاس رمی (Nicolas Remy)، مصمم بود که این ماهی گریزان را خودش ببیند. در سال ۲۰۲۲، او از سیدنی به سردترین ایالت استرالیا سفر کرد و در آب‌های درونت با دمای ۱۱ درجه سانتی گراد، شیرجه زد. ۱ ساعت بعد، رمی اولین دست ماهی را دید، اما با انفجار فلاش دوربینش ماهی دست به فرار گذاشته بود. تمام عکسی که گرفته بود ابری از گل ولای بود. رمی متوجه شد که برای عکاسی از این گونه باید باید تکنیک خود را تقویت کند. او ۳ روز متوالی و در مجموع ۹ ساعت را در رودخانه گذراند.
در نهایت، رمی پس از تسلط بر یک تکنیک ویژه شنا با کفش‌های غواصی که گل ولای را بهم نمی‌زد و با استفاده از یک وسیله نورپردازی متفاوت که نور کانونی باریکی ایجاد می‌کرد، عکس موردانتظار خود را گرفت؛ یک عکس نمای نزدیک از ماهی کاریزماتیک، با آن دست‌ها و طعمه کرکی بالای دهانش. این عکس توانست مقام اول را در بخش آب سرد مسابقه عکاسی هنر Ocean Art سال ۲۰۲۲ کسب کند.رمی امیدوار است که عکس هایش به این گونه کمیاب که بیشتر مردم آنها را نمی‌شناسند و اهمیت چندانی بهشان نمی‌دهند، کمک کند. او می‌خواهد با استفاده از عکاسی پرتره، بین مردم و دست ماهی یک نوع ارتباط عاطفی ایجاد کند تا مردم را ترغیب کند درگیر حفظ این ماهی بسیار عجیب شوند. به گفته CNN تلاش‌ها برای حفظ دست ماهی خالدار، و حتی اقوام در خطر انقراض آن، دست ماهی قرمز و دست ماهی زیبل، ادامه دارد. تیم ملی بازیابی دست ماهی قصد دارد هر سه گونه را که در آب‌های جنوب شرقی استرالیا یافت میشوند، احیا کند.
تصور می‌شود که از میان دست ماهی‌های قرمز، تنها ۱۰۰ ماهی بالغ باقی مانده اند، در حالیکه ماهی زیبل از سال ۲۰۰۷ تاکنون در طبیعت دیده نشده است. جمینا استوارت اسمیت، رئیس تیم ملی بازیابی دست ماهی؛ از دست دادن زیستگاه، آلودگی و توسعه شهری را تهدید‌های اصلی برای این گونه می‌داند. او می‌گوید قابلیت پراکندگی کم، جمعیت کوچک و بازده تولید مثلی نسبتاً کم، هندفیش‌ها را مستعد اختلالات محیطی می‌کند. علاوه‌براین، روش عجیب وغریب آنها در راه رفتن به جای شنا کردن، استفاده از جریان‌های اقیانوسی به منظور دورشدن از مناطق تخریب شده را برای دست ماهی‌ها دشوار کرده است.تیم ملی بازیابی دست ماهی، برای تشویق تخم ریزی هندفیش‌های خالدار در رودخانه درونت زیستگاه مصنوعی کاشته اند. این نوع زیستگاه قبلاً نتایج امیدوارکننده‌ای در تثبیت جمعیت‌ها نشان داده است. استوارت اسمیت می‌گوید در حالیکه پیشرفت‌هایی حاصل شده، وضعیت هنوز فوری است و تیم بازیابی به بودجه و منابع طولانی مدت نیاز دارد. او امیدوار است که طرح اقدام اخیر دولت استرالیا برای گونه‌های در معرض تهدید که هدف آن جلوگیری از هرگونه انقراض جدید است، کمک کننده باشد، زیرا دست ماهی قرمز در ۱۱۰ گونه اولویت دار این طرح فهرست شده است. ایجاد آگاهی برای تلاش‌های حفاظتی ضروری است. عکاسی می‌تواند رسانه مهمی برای این امر باشد.مارک استریکلند، عکاس آمریکایی و داور مسابقه عکس Ocean Art ۲۰۲۲ با این موضوع موافق است. به عقیده استریکلند، با ثبت و به اشتراک گذاری تصاویر زیبا از چنین گونه‌هایی که به ندرت دیده میشوند، عکاسان زیر آب می‌توانند نقش پررنگی داشته باشند. با عکاسی می‌توان در ایجاد آگاهی و نگرانی میان افرادی که از وضعیت اسفناک این گونه‌ها بی اطلاع هستند، نقش بزرگی ایفا کرد.
