ایتوکاوا با وسعت ۳۳۰ متر، اولین سیارکی است که در یک ماموریت فضایی نمونه برداری شده است.
به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من ، بر اساس نتایج تحقیقات جدید از تجزیه و تحلیل ذرات گرد و غبار جمع آوری شده از سنگ‌های سیارکی به نام ایتوکاوا (Itokawa)، مشخص شد که این سیارک که یک خطر بالقوه برای زمین شناسایی شده، به سختی نابود می‌شود.
ایتوکاوا با وسعت ۳۳۰ متر، اولین سیارکی است که در یک ماموریت فضایی نمونه برداری شده است. آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن کاوشگر هایابوسا ۱ خود را در سال ۲۰۰۳ برای مطالعه ایتوکاوا به فضا پرتاب کرد و موفق شد حدود یک میلی گرم از مواد گرفته شده از سطح سیارک را هفت سال بعد به زمین بازگرداند.
اکنون، یک تیم بین المللی از محققان به رهبری دانشگاه کرتین استرالیا، سه ذره گرد و غبار را از نمونه مورد مطالعه قرار داده اند تا سن و وضعیت ایتوکاوا را تخمین بزنند. قدمت آرگون نمونه برداری شده نشان داد که این سیارک بیش از ۴.۲ میلیارد سال قدمت دارد و ساختاری شبیه بالشتک دارد. همچنین تیم تحقیقاتی کشف کرد که ایتوکاوا پیرتر و سخت‌تر از آن چیزی است که قبلا تصور می‌شد.
فرد جوردان (Fred Jourdan) پژوهشگر ارشد این تحقیق گفت: برخلاف سیارک‌های یکپارچه، ایتوکاوا یک تکه سنگ نیست، بلکه متعلق به خانواده توده‌های قلوه سنگی است به این معنی که تماماً از تخته سنگ‌ها و صخره‌های سست ساخته شده و تقریباً نیمی از آن فضای خالی است.
جوردان افزود: این شکاف‌ها باعث می‌شود که این سیارک ها، شوک ناشی از برخورد را جذب کنند. ما دریافتیم که ایتوکاوا مانند یک بالشتک فضایی غول پیکر بوده و نابود کردن آن بسیار سخت است.
ایتوکاوا در اصل از یک سیارک باستانی یکپارچه تشکیل شده که پس از یک برخورد شدید به قطعات کوچکتر تبدیل شده است. تکه‌هایی از سنگ و غبار باقی مانده تحت تأثیر نیرو‌های گرانشی در توده‌ای از آوار به هم پیوسته و ایتوکاوا را ایجاد کرده اند.
او همچنین گفت: اکنون که ما دریافتیم این سیارک‌ها به اندازه کل تاریخ منظومه شمسی زنده هستند، پس قاعدتا بیشتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد وجود داشته اند و بنابراین احتمال بیشتری وجود دارد که به سمت زمین پرتاب شوند.
جوردان معتقد است: مطالعه این نوع سنگ‌های فضایی با جزئیات بیشتر به آژانس‌های فضایی در سراسر جهان کمک می‌کند تا استراتژی‌هایی برای جلوگیری از برخورد‌های احتمالی ایجاد کنند. از آنجایی که از بین بردن ایتوکاوا دشوار است، ایجاد یک انحراف ممکن است راه بهتری برای دور کردن آن از زمین باشد.
جوردان در خاتمه افزود، خبر خوب این است که ما همچنین می‌توانیم از این اطلاعات به نفع خود استفاده کنیم و حتی می‌توانیم به طور بالقوه از رویکرد تهاجمی تری مانند استفاده از موج ضربه‌ای یک انفجار هسته‌ای برای هل دادن آن استفاده کنیم که آن را از مسیرش خارج کند.
گفتنی است که سال گذشته، ناسا نشان داد که می‌توان با استفاده از ضربه جنبشی در مأموریت DART، یک سیارک را منفجر کرد و مدار آن را تغییر داد.منبع: theregister
