ابر انسان‌های آینده، با چه سرعتی می‌دوند؟
ابر انسان‌های آینده، با چه سرعتی می‌دوند؟

آیا دوست دارید مانند ابر قهرمانان کتاب‌های مصور و یا کارتون‌ها، سرعت زیادی داشته باشید؟ رویا‌های کودکی شما ممکن است روزی به واقعیت تبدیل شود.

به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من ، محققان چینی گزارش می‌دهند: موش‌ها پتانسیل عضلات فوق العاده سریع را دارند که آن‌ها را معادل موش‌های دونده می‌کند. شناسایی ساختار ماهیچه‌ای در پا‌های موش می‌تواند به ایجاد فناوری آینده کمک کند که به شکستن محدودیت‌های سرعت فیزیکی در میان حرکات عادی بازو و پاهای  انسان منجر شود.
در دنیای حیوانات، عضلات فوق سریع غیرعادی نیستند. بال‌ها در مرغ مگس خوار و دم مار زنگی ماهیچه‌هایی با انقباض سریع دارند. این عضلات درست همان عضلاتی هستند که ورزشکاران برای ورزش‌های رقابتی مانند دوی سرعت از آن استفاده می‌کنند. با این حال، وقتی صحبت از عضلات فوق سریع می‌شود، تحقیقات انسانی کمی در مورد این موضوع وجود دارد. تنها شواهد ماهیچه‌های فوق سریع در چشم انسان دیده شده است، جایی که آن‌ها حرکت سریع چشم را کنترل می‌کنند.به گفته نگ شیه چانگ (Ng Shyh Chang) پژوهشگر ارشد این مطالعات و استاد ستاد مرکزی آکادمی علوم چین، در این مطالعه از فناوری جدیدی به نام تصویربرداری متابولومیک تک سلولی استفاده کرد. این دستگاه‌ها با تکنولوژی بالا به دانشمندان اجازه می‌دهد تا سلول‌های موجود در برش‌های یخ زده از عضلات پای موش را مطالعه کنند. به گفته چانگ تحریک عصبی می‌تواند ماهیچه‌ها را فوق العاده شارژ کند.به گفته پژوهشگران، تصویربرداری از عضلات موش چندین علامت متابولیک را نشان می‌دهد. این‌ها گروهی از مواد بیوشیمیایی هستند که در طول متابولیسم سلولی ایجاد شده و فقط در عضلات فوق سریع یافت می‌شوند. سلول‌های فوق سریع در پا‌های موش همچنین سطوح بالایی از متابولیت‌ها و ژن‌های مرتبط با تمرین بدنی و عضلات اکسیداتیو را نشان می‌دهند.بر اساس یافته ها، محققان این مطالعه معتقدند که تحریک مکرر اعصاب در پا‌های موش می‌تواند در نهایت عضلات فوق العاده‌ای شبیه به عضلاتی که حرکات چشم را کنترل می‌کنند، تشکیل دهد؛ بنابراین اگر می‌خواهیم رویا‌های بزرگ داشته باشیم و روزی تبدیل به یک ابر انسان سریع شویم، این پژوهش‌ها می‌تواند آغاز شکل گیری یک جامعه مافوق بشری باشد که در آن محدودیت‌های فیزیکی وجود ندارد.شرح کامل این مطالعات و یافته‌های حاصل از آن در آخرین شماره مجله Science Advances منتشر شده است.