در درون همه انسان‌ها گم شده‌ای است که میل یافتن آن همیشگی است و برای برخی این میل به اشتیاق و سپس عشق تبدیل می‌شود اماچطور می‌توان این گم شده را یافت.
به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من، راه رسیدن به خداوند و آرام گرفتن در آغوش او انقطاع از خلق است.
و چون خداوند رازق است نباید نگران روزی خود بود شرط رسیدن به این موضوع تقوا است. در حالی که برخی متّکی به اسباب روزی در دنیا هستند و قدرت الهی را انکار می کنند.خداوند تمام رزق های مادی و معنوی و نعمت هایش را از مسیرهایی به ما می رساند که گمان آن را نمی کنیم که این نکته در قرآن کریم برای انسان هایی که تقوای الهی پیشه می کنند مورد تأکید قرار گرفته است.
رزق مادی بخش کوچکی از رزق است اما از آن‌جایی که ما در این عالم زندگی می‌کنیم و دنیا ما را احاطه کرده است نا‌خودآگاه ذهن مان به سمت معانی دنیایی و نازل مسائلی نظیر آن معطوف می شود در حالیکه رزق موضوع وسیع و دارای باید و نبایدهایی برای افزایش و یا کاهش آن و دستور‌العمل هایی برای استفاده از آن است.
خداوند متعال از سر فضل و رحمت رزق را به همه ما انسان ها عطا می کند با این وجود می توان نکاتی را رعایت کرد تا از رزق بیشتری بهره مند شویم که البته برخی از بزرگان این مقدار را بخشی از رزق می دانند و عده ای دیگر آن را جزء رزق محاسبه نمی کنند.
اسباب روزی تقوا است
خداوند رازق است و نباید نگران روزی خود باشیم؛ برخی متّکی به اسباب روزی در دنیا هستند و قدرت الهی را انکار می کنند در صورتی که خداوند اگر اراده کند بدون واسطه هم روزی انسان را می رساند چنان که برای حضرت مریم (س) مائده آسمانی می فرستاد.
از مراحل سلوک الی الله انقطاع از خلق است؛ اسباب روزی حضرت مریم(س) دعا بود نه ابزار مادی بنابراین شرط رسیدن روزی از جانب خداوند تقوا است.
بیشتر بخوانید: تجربه طعم خوش بندگی در مساجد
سر اعتکاف هم در انقطاع است و معتکف می شویم تا منقطع شویم و انقطاع مقدمه زهد و زهد مقدمه خلوص و خلوص مقدمه فنا و فنا مقدمه وصل است و اعمالی چون روزه، حج، جهاد و اعتکاف اعمالی هستند که انسان را از دنیا جدا می کنند.
در دین اسلام عزلت و رهبانیت نیست، بلکه انقطاع به این معنا که مقدمه ای برای اتصال به خداوند باشد در دین اسلام وجود دارد.
انقطاع مقام زهد را برای فرد به همراه می آورد و این به معنای آن است که انسان ترک تعلق از دنیا می کند و وقتی انسان از دنیا دل برید، پرواز می کند، اما مشکل انسان ها همین چسبیدن به دنیا می باشد.
زهد ریشه مقام نبوت و امامت است و خداوند ابتدا از انبیاء تعهد گرفته است که زاهد باشند و همه آنها این تعهد را پذیرفتند و سپس به مقام نبوت رسیدند.
زهد به دلیل این که مقابل حب دنیا است و حب دنیا رأس کل خطیئه است، لذا اگر کسی زهد یابد در حقیقت عصمت یافته و این دو لازم و ملزوم یکدیگر هستند و ریشه عصمت انبیا در عدم تعلق به دنیا بوده و وقتی انسان زهد یافت به درجه خلوص می رسد.
وقتی انسان خالص شد فانی در خداوند می شود و فنا مقدمه وصل است و کسی که فانی گردید باقی به بقا خدا گردیده و برای این که در اعتکاف این حالت پیدا شود باید معتکف این سه روز ارتباط خود را با دنیا قطع نمایند.
منبع ۱: خبرگزاری رسا، منبع ۲:خبرگزاری حوزه
کد ویدیو دانلود فیلم اصلی
