شهرستان سیرجان یکی از با سابقه‌ترین مناطق گلیم‌بافی در ایران به شمار می‌رود که صرف‌نظر از عشایر و روستاییان، بسیاری از زنان و دختران شهرنشین نیز به این کار مشغولند.
به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من، سیرجان در فاصله ۱۷۵ کیلومتری جنوب غرب کرمان، شهرستان سیرجان دارای دو بخش «پاریز» و «مرکزی»، چهار شهر «پاریز»، «زیدآباد»، «سیرجان»، «نجف شهر» و ۱۰ دهستان است.
این شهر از لحاظ جمعیت دومین شهر استان کرمان است که با توجه به موقعیت خاص جغرافیایی و قرارگیری در تقاطع محور‌های مواصلاتی یزد- هرمزگان و کرمان–فارس همراه با موقعیت مهم تجاری، وجود کارخانجات، منابع معدنی، حفر قنوات متعدد و اراضی حاصلخیز یکی از شهر‌های با اهمیت این استان به شمار می‌رود.
بیشتر بدانید؛ «خُراشاد»روستای جهانی تَوبافی
معماری این شهر صاحب یکی از بی نظیرترین نوع بادگیر‌های ایرانی به نام بادگیر چپقی است. سیرجان، به سبب قدمت کهنی که دارد، مجموعه‌ای از ادوار مختلف تاریخ هنر ایران را در معماری خود گرد آورده است. سیرجان بعد از اسلام و تا اواسط قرن دهم میلادی شهر عمده و مرکز بوده که «شیراجان» هم گفته شده است.
سیرجان تقریبا در هشت کیلومتری مشرق شهر جدید سعید‌آباد قرار داشته و در آن زمان والی کرمان نیز در همین محل مستقر بوده استسیرجان بین کوه‌های مرکزی و کوه‌های شرقی زاگرس قرار گرفته و آب و هوای سیرجان نیمه بیانی است. در تابستان نسبتاً گرم و خشک در زمستان سرد و در بهار همراه با بارندگی است. منشا اصلی بارندگی این شهرستان توده هوای غربی و اثر هوای مرطوب اقیانوس هند است.مهمترین رودخانه‌های سیرجان عبارتند از: تنگوئیه و رودخانه حسین‌آباد که هر دو فصلی هستند.
بیشتر بدانید؛ لالجین، شهر جهانی سفال
پوشش گیاهی و جانوری: گیاهان جنگلی سیرجان بیشتر در زمینه قلیچ، تاغ و انواع گون (کتیرا) است حیوانات این منطقه در کوهستان‌ها روباه، گرگ، کفتار، پلنگ، قوچ و میش «کل» و در دشت‌ها آهو، گور خر و پرندگانی از قبیل: کبک، سینه سیاه و تیهو هستند.
اقتصاد مردم سیرجان را ایلات و عشایر در دست دارند. کشاورزی و فرآورده‌های دامی، صنایع دستی و قالی بافی، تبدیل سیرجان به منطقه ویژه اقتصادی و راه اندازی فرودگاه تاثیر فراوانی در اقتصاد این شهر داشته است. مهمترین ایلات سیرجان عبارتند از: افشار، ارشلو، قرایی، بچاقچی و شول
شهرستان سیرجان یکی از با سابقه‌ترین مناطق گلیم‌بافی در ایران به شمار می‌رود که صرف‌نظر از عشایر و روستاییان، بسیاری از زنان و دختران شهرنشین نیز به این کار مشغولند.
۱۷ هزار بافنده گلیم در شهر سیرجان فعالیت می‌کنند و سالانه ۵۰ هزار متر مربع به ارزش ۵۰ میلیارد تومان گلم در سیرجان تولیدمی شود که ۲۰ درصد آن به مصرف داخلی می‌رسد و ۸۰ درصد آن به خارج از کشور صادر میشود.
گلیم “شیریکی‌پیچ ” از شاخص‌ترین دست بافته‌های زنان روستایی و عشایری شهرستان سیرجان است که خاستگاه اصلی آن روستای دارستان در۲۵کیلومتری مرکز شهرستان سیرجان است.
در سال ۲۰۱۷ میلادی گلیم سیرجان در فهرست شهر‌های جهانی صنایع دستی ثبت گردید. گلیم گونه‌ای فرش مانند است که معمولا توسط عشایر بافته میشود.
ثبت‌جهانی یک شهر یا روستا سه مرحله دارد که در مرحله اول پرونده تهیه و به شورای جهانی صنایع‌دستی ارسال میشود، در مرحله دوم ارزیاب‌ها به شهر‌های نامزدشده سفر می‌کنند و در مرحله سوم رأی‌گیری برای ثبت‌جهانی این مکان‌ها انجام میشود.
گلیم قدیمی ترین روش فرش بافی است و در سیرجان از روشهای متفاوتی در بافت آن استفاده میشود. مانند گلیم شیریکی پیچ که بخاطر استفاده هر بافنده از سلیقه شخصی، بدون مشابه است. نقوش، ترکیب بندی و رنگهای هر محصول غیر تکراری هستند چرا که اندیشه و احساس شخصی هنرمند را که الهام گرفته از احساسات، نشانه های ذهنی و تقلیدی برگرفته از طبیعت، محیط، باورها، عقاید، عادات و سنتهاست نشان میدهد.
تبدیل شدن به برند جهانی در بازار صنایع دستی، اعتماد مشتری برای خرید محصول، توسعه بازار صنایع دستی، رقابت‌پذیری در بازار‌های بین‌المللی، اشتغالزایی، ارزآوری بالا، حفظ اشتغال موجود، توسعه اشتغال و حفظ اصالت‌های فرهنگی منطقه از دستاورد‌های ثبت جهانی محصول است.
منبع: ایرنا/ایران./ ویزیت ایران
