به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من، سوء هاضمه را میتوان با بررسی کامل تاریخچه پزشکی و با انجام چندین معاینه فیزیکی به ویژه از طریق آندوسکوپی، تشخیص داد. عفونت هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) در معده و دستگاه گوارش فوقانی نیز در ایجاد سوء هاضمه مزمن دخیل است.
بیشتر بخوانید: زنگ هشدارهای زخم معده را بشناسید
روشهای اصلی تشخیص سوء هاضمه در ادامه با جزئیات بیشتر مورد بحث قرار گرفته است.به گفته کارشناسان، گرفتن تاریخچه پزشکی دقیق میتواند هنگام تشخیص سوء هاضمه بسیار مهم باشد، زیرا داروها و انتخابهای مختلف در شیوه زندگی میتواند بر احتمال و علت ایجاد سوء هاضمه تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، غذاهای تند و چرب میتوانند باعث تحریک مخاط معده و ایجاد سوء هاضمه، شوند.
همچنین سیگار کشیدن و نوشیدن الکل میتواند با تضعیف اسفنکتر مری و اسیدی شدن معده، احتمال ابتلا به سوء هاضمه را افزایش دهد. سوء هاضمه ناشی از این منابع خارجی سوء هاضمه عملکردی است در حالی که سوء هاضمه ناشی از اختلال عملکرد بدن، مانند بیماری ریفلاکس (GERD)، زخم معده یا حتی استرس مزمن، به عنوان سوء هاضمه ارگانیک شناخته میشود.معاینه فیزیکی برای علائم سوء هاضمه مداوم میتواند علت سوء هاضمه را نشان دهد. به عنوان مثال، فرسایش دندان نشان دهنده رفلاکس اسید است. در عین حال، فشار خون پایین و خون در مدفوع ممکن است نشانه خونریزی گوارشی ناشی از ریفلاکس یا زخم معده باشد.از آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی برای تشخیص انواع بیماریها از جمله ورم معده، زخم معده و سرطان و شرایطی که ممکن است باعث سوء هاضمه شوند، استفاده میشود. به طور کلی، آندوسکوپی برای افراد بالای ۵۵ سال و کسانی که از سوء هاضمه رنج میبرند و همچنین مشکلات بلع، خونریزی دستگاه گوارش، استفراغ مکرر، کاهش وزن یا سابقه خانوادگی سرطان را تجربه میکنند، توصیه میشود.
نمونه برداری دستگاه گوارش فوقانی نیز گاهی در حین آندوسکوپی انجام میشود که در آن قطعه کوچکی از بافت پوشش داخلی شکم یا معده برداشته میشود و برای بیماریهای دستگاه گوارش از جمله عفونت هلیکوباکتر پیلوری آزمایش میشود.تست تنفس اوره شامل بلعیدن کپسول یا مایع حاوی اوره با برچسب کربن ۱۳ یا ۱۴ است. باکتری هلیکوباکتر پیلوری قادر به متابولیزه کردن اوره با استفاده از آنزیمهای اوره آز است که دی اکسید کربن را به عنوان محصول تولید میکند. به بیماران توصیه میشود برای جلوگیری از تداخل، چندین ساعت قبل از آزمایش چیزی نخورند و ننوشند و از آنجایی که آزمایش بستگی به حضور باکتری دارد میتواند تحت تأثیر مصرف داروهایی مانند آنتی بیوتیکها باشد.وجود باکتری هلیکوباکتر پیلوری را نیز میتوان در مدفوع، معمولاً با روشهای ایمونواسی آنزیمی (EIA) یا ایمونوکروماتوگرافی (ICA) تأیید کرد. پاسخ به عفونت هلیکوباکتر پیلوری را میتوان با افزایش آنتی بادیها در خون نیز شناسایی کرد که میتوان آن را با آزمایشهای سرولوژیکی مختلف و عمدتاً با روش ایمونواسی آنزیمی شناسایی کرد. اختصاصی بودن آنتی بادیهای سرم بیمار نسبت به آنتی ژنهای هلیکوباکتر پیلوری، شواهد قوی از عفونت گذشته و مداوم است.منبع: سیناپرس