استفاده از شبکه اینترنت با سرعت هرچه بیشتر در سراسر دنیا فراگیر می‌شود، اما هنوز بسیاری از کاربران نمی‌دانند این شبکه چگونه کار می‌کند و آیا یک کشور می‌تواند اینترنت جهانی را قطع کند؟
به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من ، امروزه بر اساس آمار‌های رسمی حدود ۶۵ درصد از جمعیت جهان به طور دائمی به اینترنت دسترسی دارند و افراد بیشتری نیز از خدمات این شبکه استفاده می‌کنند. در این میان بیشتر مردم دقیقا نمی‌دانند ساز و کار شبکه اینترنت چیست و به همین دلیل بحث‌هایی مانند اینکه یک کشور می‌تواند اینترنت جهانی را قطع کند مطرح می‌شود.
باید در گام نخست اعلام کرد: اینترنت یک شی یا مرکز خاص نیست که کنترل آن در دست فرد یا دولت خاصی باشد بلکه اینترنت یک همکاری بین رایانه‌ها در سراسر جهان است و دولت‌ها تنها می‌توانند دسترسی مردم خود را به این خدمات محدود یا مسدود کنند.
هنگامی که یک URL یا آدرس وب مانند https://www.sciencefocus.com را تایپ می‌کنید، کامپیوتر شما ابتدا باید بفهمد که لازم است با کدام کامپیوتر متصل شود.
برای پاسخ به این سوال، فرایند زیر انجام می‌شود:
۱. هر رایانه یک آدرس IP پروتکل اینترنت منحصر به فرد دارد که شامل مجموعه‌ای از اعداد می‌شود که با نقطه از هم جدا شده اند. برای یافتن آدرس IP مناسب از URL، رایانه شما ابتدا با سرور‌های DNS یا سیستم نام دامنه را شناسایی و با آن مرتبط شود. این درخواست معمولا به صورت سلسله مراتبی ارسال می‌شود تا زمانی که هر مجموعه از اعداد برای دریافت آدرس IP تطبیق پیدا کنند.
۲. رایانه شما اکنون شروع به برقراری ارتباط با آن آدرس می‌کند، فرآیندی که شامل زنجیره‌ای از رایانه‌ها می‌شود که همه داده‌ها را بین رایانه شما و سرور میزبان وب سایت مورد نظر شما ارسال می‌کنند. این زنجیره برای به حداقل رساندن تعداد مراحل و خطا‌های احتمالی بهینه شده است و سریع‌ترین و مطمئن‌ترین سرعت را به شما می‌دهد.
۳. هنگامی که اتصال برقرار شد، رایانه شما می‌تواند با سروری صحبت کند که داده‌های مورد نظر شما را ارائه می‌دهد برای مثال یک ویدیوی خنده دار از گربه. در این رابطه هر دو طرف به زبان اینترنت صحبت می‌کنند: TCP/IP پروتکل کنترل انتقال/پروتکل اینترنت.
در ادامه بسته‌های کوچکی از داده‌ها به این زبان ارسال می‌شوند که به طور ویژه برای بررسی خطا‌ها و اطمینان از دریافت صحیح همه داده‌ها طراحی شده است.
رایانه شما همچنین می‌داند که سرور از پروتکل HTTPS یا پروتکل امن انتقال ابرمتن، پیروی می‌کند بنابراین وقتی بسته‌ها را کنار هم می‌گذارد و یک صفحه وب HTML زبان نشانه‌گذاری فرامتن را می‌بیند، می‌داند که چگونه محتوا را نمایش دهد.
۴. صفحات وب امروزی اغلب بسیار پیچیده هستند. کد HTML آنها ممکن است محتوای ذخیره شده در رایانه‌های دیگر را مشخص کند، که هر کدام با نام دامنه خاص خود معرفی شده اند؛ بنابراین همانطور که رایانه شما محتوا را نمایش می‌دهد، باید مدام از سرور‌های DNS بپرسد این آدرس کجاست؟ و به سرعت اتصالات جدید را با رایانه‌های دیگر برقرار کند.
باید به این نکته نیز اشاره کنیم که گاهی اوقات رایانه شما سؤالات پیچیده تری می‌پرسد، مانند: در این فایل صوتی که از دستگاه الکسای کاربر من گرفته شده چه چیزی گفته می‌شود؟ سرور‌ها باید پردازش‌های پیچیده هوش مصنوعی را انجام دهند و نتیجه را ارائه کنند.
۵. تمام این ارتباطات که به صورت پویا در سرتاسر جهان اتفاق می‌افتد، با میلیون‌ها سروری عمل می‌کنند که داده‌ها را از طریق هر اتصالی در دسترس قرار می‌دهند و اینترنت را به طرز شگفت‌آوری قوی می‌کند. بنابراین اراده یک کشور برای از کار انداختن اینترنت، یک امر غیر علمی است و یک کشور تنها می‌تواند ارتباط هاست‌های داخلی خود را با جهان قطع کند. در این شرایط کاربران آن سایت‌ها در سایر مناطق جهان با مشکل مواجه می‌شوند، ولی خود اینترنت وابسته به یک کشور خاص نیست و ماحصل همکاری صد‌ها میلیون کامپیوتر در گوشه و کنار جهان است.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: sciencefocus
