چشمان ما می‌توانند به اطراف یک صحنه نگاه کنند و به صورت پویا براساس موضوع تنظیم شوند، در حالی که دوربین‌ها یک تصویر ثابت می‌گیرند.
به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من، زاویه دید (به انگلیسی: Angle of view) به زاویه‌ای گفته می‌شود که لنز دوربین یا چشم انسان میتواند صحنه روبرویش را ببیند. اگر خطی فرضی از چشم به دو انتهای منظره‌ای که دیده می‌شود ترسیم کنیم، زاویه بین این دو خط نشان دهنده زاویه دید خواهد بود.
بیشتر بخوانید: ژن‌درمانی راهی برای درمان نابینایی مادرزادی
زاویه دید انسان
به صورت تئوری در دوربین‌ها زاویه دید را فاصله کانونی مشخص میکند، هر چه فاصله کانونی بیشتر باشد، زاویه دید کوچکتر و هر چه فاصله کانونی کمتر باشد، زاویه دید بزرگتر می‌شود.
با در نظر گرفتن فاصله کانونی حداقل یعنی ۱۷ میلیمتری و ابعاد مردمک حداکثر ۸ میلیمتر میتوان چشم انسان را مانند لنز f/۲۱ در نظر گرفت.
اگر فاصله کانونی چشم را ۲۴ و قطر مردمک را ۸ میلی متر در نظر بگیریم دهانه دیافراگم f/۳.۵ می‌شود.
به گفته میدلتون در سال ۱۹۵۸ براساس تحقیقاتی که برای ابعاد دهانه دیافراگم چشم انسان انجام شد، اعداد f/۳.۲ و f/۳.۵ بدست آمد.
میزان زاویه دید انسان
ولی در مورد چشم انسان به این راحتی نمی‌شود اظهار نظر کرد، با وجودی که چشم‌های ما فاصله کانونی ۲۲ – ۲۴ میلیمتری دارند، ولی محلی که تصویر در چشم شکل می‌گیرد یا شبکیه حالت کروی و منحنی دارد و نواحی کناری میدان دید ما نسبت به مرکز توانایی ثبت جزئیات کمتری دارند و تصویری که می‌بینیم نتیجه ترکیب دید هر دو چشم است.
هر چشم به تنهایی دارای زاویه دید ۱۲۰ – ۲۰۰ درجه است، هنگام دیدن با دو چشم ناحیه مشترک بین هر دو چشم ۱۳۰ درجه است که معادل با زاویه دید لنز فیش آی است.
به دلایل تکاملی، دید کناری در انسان جزئیات را ثبت نمی‌کند و فقط برای حس کردن حرکت و دیدن اشیا بزرگ کاربرد دارد بنابراین اگر بخواهید زاویه دید ۱۳۰ درجه‌ای را با لنز دوربین ثبت کنید، تصویر به شدت تغییر شکل یافته و غیر طبیعی خواهد شد.
ناحیه مرکزی دید چشم حدود ۴۰ – ۶۰ درجه است که دقیق‌ترین درک از سوژه را به ما می‌دهد. در این زاویه میتوانید اشبا را بدون حرکت دادن چشم به خاطر آورده و شناسایی نمیاید. این زاویه دید تقریبا مشابه لنز ۵۰ میلیمتری نرمال روی دوربین فول فریم است.
زاویه دید انسان در بخش مرکزی و پیرامونی
زاویه دید انسان در بخش مرکزی و پیرامونی
برخلاف محاسباتی که برای لنز دوربین‌ها انجام می‌شود، اندازه فاصله کانونی چشم زاویه دید انسان را تعیین نمی‌کند و بینایی انسان به دو بخش تقسیم می‌شود یکی مخروط اصلی تمرکز بینایی و دیگری بینایی پیرامونی.
براساس مطالعات انجام شده زاویه دید انسان در مخروط بینایی ۵۵ درجه است.
سطح کلی زاویه بینایی انسان ۱۶۰ درجه است، ولی در خارج از زاویه مخروط بینایی نمیتوانیم جزئیات را تشخیص دهید و فقط اشکال کلی و حرکات گسترده را حس میکنیم.
اگر بخواهیم به صورت دقیقتر میدان بینایی انسان را مشخص کنیم باید بگویم که زاویه دید انسان در جهت حدود ۶۰ درجه به سمت بینی و ۱۰۰ درجه به سمت خارج از صورت است.
زاویه دید انسان در در حالت عمودی ۶۰ درجه به سمت بالا و ۷۵ درجه به سمت پایین است.
