کپوبافی هنری برخاسته از ذوق و سند ماندگار هنر زنان است. آفریننده این هنر زنان جنوبی اند که آن را با تمام وجود و عشق می‌بافند.
به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من، هنر، لطافت زنانه و اصالت در ردیف به ردیف کپو هویداست. کپوبافی قدمتی به تاریخ نمونه‌های باستانی یافت شده در بین النهرین و آفریقا دارد. پوبافی بافتن سبد‌های حصیری با برگ درخت خرما و تزئین آنها با کاموا‌های رنگی است.
دزفول شهر ملی کپوبافی است.
هنر کپوبافی هنر دیرینه دزفول است. این هنر یکی از صنایع دستی استان خوزستان است. حدود چهارصد الی پانصد سال است که کپوبافی بدلیل وجود نخل در خوزستان رواج دارد. رایج‌ترین نوع حصیربافی در استان خوزستان که در واقع حصیر شاخص این استان است، “کپو” نام دارد.
نام کپوبافی در حقیقت نام محلی حصیربافی هست. کپو صنایع دستی خاص استان خوزستان است که با پیچاندن برگ‌های نخل یا کرتک (kertak) به دور نی‌های مردابی تهیه می‌شود.
مواد اولیه این هنر‌های فوق العاده زیبای کاملا طبیعی بوده و از برگ‌های نخل تهیه می‌شوند. همچنین کپوبافی در بیشتر مناطق جنوبی ایران رواج دارد. اما مرکز و محل اصلی تولید کپو شهرستان دزفول (شهیون و پامنار) در استان خوزستان است.
کپو در لغت دزفولی به سر یا کله و اصطلاحا به هر شی کروی، گرد یا چمپاتمه زده گفته می‌شود و در تعریف، به مصنوعات حصیری که از برگ خرما یا “کرتک” به شکل ظروف دردار کروی بافته می‌شود، اطلاق می‌شود.
کپوبافی اغلب توسط زنان در این منطقه انجام می‌شود. برای رنگارنگ شدن کپوها، اغلب از کاموا‌هایی با رنگهای مختلف استفاده می‌شود. کپو در اصطلاح دزفولی به معنای سر یا هر گونه شی کروی سر دار مانند است. کرتک گیاهی است که بصورت خودرو در حاشیه‌ها رودخانه‌ها و آب‌ها و مناطقی که حالت باتلاقی داشته باشد، رشد می‌کند. کرتک در واقع نوعی علف هرز به شمار می‌رود که ساقه‌ها و شاخه‌های آن کاملا مستحکم و بادوام هستند. این گیاه در منطقه دزفول به وفور یافت می‌شود. از این لحاظ برای تولیدکنندگان کپوها، هزینه‌ای نخواهد داشت.
بافت کپو؛ کپوبافی در دو مرحله انجام می‌شود. مرحله اول شامل تهیه مواد اولیه برای این صنایع دستی است. در این مرحله باید برگ‌های سبز نخل و کرتک‌ها را چیده و آنها را در سایه خشک کرد. مرحله دوم، مرحله بافت کپو است.
منبع: دستانو/ dorontash /
