یافته‌های جدید محققان نشان می‌دهد که ژن‌های موثر بر ایجاد اسکیزوفرنی با تاثیر بر جفت جنین، این آسیب مغزی را ایجاد می‌کنند. در واقع جفت، نقش بسیار مهم تری را نسبت به آنچه قبلاً شناخته شده بود، در ایجاد این بیماری ایفا می‌کند.
یه گزارش سرویس وبگردی پاتوق من ، یافته‌های جدید محققان موسسه توسعه مغز لیبر، نشان داد: بیش از ۱۰۰ ژن که با افزایش خطر اسکیزوفرنی مرتبط است با تأثیر بر پلاسنتا یا جفت جنین، در ایجاد این بیماری نقش دارند. این ژن‌ها به جای اینکه مستقیماً بر مغز در حال رشد تأثیر بگذارند، در عملکرد جفت که عضو جدیدی از بدن مادر در دوران بارداری است، نقش دارند.
نتایج مطالعه اخیر، این درک متعارف را به چالش کشید که عوامل ژنتیکی و محیطی اسکیزوفرنی مستقیماً فقط بر مغز تأثیر می‌گذارند و نشان داد که جفت، نقش بسیار مهم تری را نسبت به آنچه قبلاً شناخته شده بود، در ایجاد این بیماری ایفا می‌کند.
این مطالعه همچنین نشان داد: ژن‌های مرتبط با اسکیزوفرنی بر عملکرد مهم جفت، یعنی حس کردن مواد مغذی و اکسیژن در جریان خون مادر، تاثیر می‌گذارند. تروفوبلاست ها، سلول‌هایی هستند که لایه خارجی اطراف تخم لقاح یافته را می‌پوشانند و بخش عمده جفت را تشکیل می‌دهد. سطوح پایینی از این ژن‌ها در سلول‌های تروفوبلاست بیان می‌شود و این مساله، توانایی جفت برای پرورش مؤثر جنین در حال رشد را به طور منفی تحت تأثیر قرار می‌دهد.
علاوه بر اسکیزوفرنی، دانشمندان چندین ژن دیگر را در جفت شناسایی کردند که در اختلالات دیگری از جمله دیابت، اختلال دوقطبی، افسردگی، اوتیسم و اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) نقش دارند؛ با این حال، یافته‌ها نشان داد: عوامل ژنتیکی مؤثر بر اسکیزوفرنی، در مقایسه با عوامل ژنتیکی مرتبط با سایر اختلالات مورد بررسی، تاثیر قوی تری بر جفت دارند.به گفته محققان، یافته‌های اخیر، رویکردی حیاتی و امیدوارکننده را برای پیشگیری از این اختلال روانی ارائه می‌دهند. به طوری که با هدف قرار دادن جفت، دانشمندان ممکن است این فرصت را داشته باشند تا تغییرات در ژن‌های مختلفی که با اختلالات رشدی، از جمله اسکیزوفرنی، مرتبط هستند را مدت‌ها قبل از آشکار شدن علائم، تشخیص دهند.
پژوهشگران توضیح داده اند: این امکان حتی می‌تواند با بررسی جریان خون مادر در دوران بارداری فراهم شود. این امر، پتانسیل تشخیص و مداخله زودهنگام، از طریق رویکرد جفت محور، به منظور بهبود نتایج طولانی مدت را برای افراد در معرض خطر برجسته می‌کند.
منبع: Nature Communicationsمترجم: ندا جوادهراتی
