مورخان در تاریخ تولّد امام جواد علیه السلام، اختلاف نظر دارند؛ عده‌ای میلاد آن حضرت را دهم رجب، برخی ۱۵ ماه رمضان و بعضی نیز ۱۹ ماه رمضان سال ۱۹۵ ه. ق در شهر مدینه می‌دانند. به این بهانه یادی میکنیم از این مولود پر برکت شیعیان.
به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من، امام محمد بن علی الجواد علیه السلام در سال ۱۹۵ قمری در مدینه به دنیا آمد.پدرش امام رضا علیه السلام و مادر گرامی اش «سبیکه» یا «خیزران» نام داشت. مهم‌ترین لقب آن حضرت، جواد است.
مادر امام جواد علیه السلام، بانوی گرامی و پاکدامنی بود. آن بانوی مؤمنه به خاندان شایسته امّ المؤمنین «ماریّه قبطیّه» تعلّق داشت. بعضی‌ها نام وی را «ریحانه» و «درّه» نیز گفته اند.
درباره روز تولد امام جواد (ع) روایتهای مختلفی وجود دارد. تاریخ‌هایی که به عنوان روز تولد امام جواد (ع) در تاریخ ثبت شده است به شرح زیر است: شب جمعه نوزدهم ماه رمضان / روز ۱۰ ماه رجب (شیخ طوسی در کتاب مصباح) / روز ۱۵ ماه رمضان (فتال، ابن شهرآشوب، شیعی سبزواری و اربلی) / روز ۱۷ ماه رمضان / روز آخر ماه ذی‌القعده/ روز ۱۳ ماه رجب
در تقویم هم روز دهم ماه رجب به عنوان تاریخ ولادت امام جواد (ع) ثبت شده است.البته بعضی از مورخین تاریخ ولادت ایشان را ماه رمضان می دنند.
آن حضرت هنگام شهادت پدرش امام رضا علیه السلام هشت ساله بود که در اواخر ماه صفر ۲۰۳ به مقام امامت رسید. معروف‌ترین لقبهای آن امام، «جواد» و «تقی» و مشهورترین کنیه اش «ابوجعفر ثانی» است. امام جواد علیه السلام در ماه ذیقعده سال ۲۲۰ در ۲۵ سالگی از سوی مُعتصم از مدینه به بغداد فراخوانده شد و به شهادت رسید و در قبرستان قریش در پشت قبر جد بزرگوارش، امام موسی کاظم علیه السلام به خاک سپرده شد.
مولودی با برکت
از امام جواد علیه السلام به عنوان مولودی پربرکت، یاد شده است. ابی یحیی صنعانی می‌گوید: در محضر امام رضا علیه السلام بودم که فرزند خردسالش، امام جواد علیه السلام را آوردند. امام رضا علیه السلام فرمود: این فرزندی است که بزرگ‌تر و با برکت‌تر از او برای شیعیان ما به دنیا نیامده است.
سیره هدایتی و تبلیغی امام جواد علیه السلام
امام جواد (ع) اولین امامی بود که در هفت سالگی به امامت رسید و این ویژگی مشترک امام جواد (ع)، امام هادی (ع) و امام مهدی (عج) بود که اگر برای نخستین بار در زمان امام جواد (ع) رخ می‌داد.
کار‌هایی که امام جواد (ع) برای رشد اسلام انجام دادند:
۱. حضور در جلسه پرسش و پاسخ عالمان شیعه،
۲. ارائه معجزه‌های گوناگون و استدلال‌های قرآنی و تاریخی،
۳. فرستادن نمایندگانی به مناطق شیعه نشین، (امام در هر منطقه که شیعیان حضور داشتند، یک نماینده عادل و دانش‌مند انتخاب می‌کرد که مرجع مردم باشد و تنها او با امام ارتباط داشت تا جامعه شیعه پس از تبعید یا زندانی شدن امام، سرگشته و پراکنده نشوند.)
پندهای امام جواد
افزایش سطح تحمل و بردباری بر آنچه دست نیافته ایم، هنری است که نیازمند تمرین و به دست آوردن است. تمرین رهیدن از هر آنچه در ما وابستگی پدید می‌آورد و ما را از خدای خویش دور می‌سازد، به روشی اختیاری و خودخواسته، می‌تواند تحول معنوی بزرگی در ما ایجاد کند.
فردی خدمت امام جواد علیه السلام رسید و به ایشان گفت: نصیحتم کن. حضرت پرسید: اگر پندت دهم، می‌پذیری؟ مرد گفت: آری. سپس امام سه دستور کوتاه و اثربخش را این چنین فرمود: «تَوَسَّدِ الصَّبرَ، وَاعتَنِقِ الفَقرَ، وَارفُضِ الشَّهَواتِ؛ بر بالش صبر سر بِنِه، فقر را در آغوش بگیر و شهوت‌ها را از خود بران». (ابن شعبه حرّانی، ۱۴۰۴ ق: ۴۵۵) تمرین شکیبایی، تجربه فقر و آزمودن ترک خواسته ها، سه کلید طلایی و ناب برای تعالی است که در نصیحت پیشوای نهم به روشنی می‌درخشد.
چهار ستون فضیلت‌ها از دیدگاه امام جواد (ع)
آشنایی با ریشه‌ها و ستون‌هایی که مبانی فکری و رفتاری اهل ایمان شناخته می‌شود، سبب نجات از تردید و سردرگمی است. زمانی که ره پوی حقیقت، پایه‌های شناختی قدرتمندی داشته باشد، با اقتدار بر موضع گیری‌های درست خویش پافشاری می‌کند و نه تنها تحت تأثیر دیگران قرار نمی‌گیرد، بلکه می‌تواند آنها را به سمت راستی و درستی رهنمون شود.
در یکی از نسخه‌های فکری از امام جواد علیه السلام امده است: «الفَضائلُ أربَعهُ أجناسٍ: أحَدُها الحِکمَهُ، وقِوامُها فی الفِکرَهِ، والثانی العِفَّهُ، وقِوامُها فی الشَّهوَهِ، والثالثُ القُوَّهُ وقِوامُها فی الغَضَبِ، والرابِعُ العَدلُ، وقِوامُهُ فی اعتِدالِ قُوَی النفسِ؛
فضیلت‌ها چهار گونه اند: اول، حکمت که جان مایه آن اندیشه است. دوم، عفّت که جان مایه اش شهوت است. سوم، قدرت که جان مایه اش خشم است. چهارم، عدل که قوام آن در اعتدال قوای نفسانی است». (محمدی ری شهری، ۱۳۷۷: ۹: ۱۴۶: ح ۱۶۰۳۸)
منبع: اطلاع رسانی حوزه/ حدیث نت/ ستاره
