یافته ها نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض نوع خاصی از سم جلبک های سبز-آبی موسوم به سیلندراسپرموپسین، بر باکتری های روده تاثیر مخرب زیادی وارد می کند.
به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من ، بر اساس مطالعه ای که توسط دانشگاه کالیفرنیا انجام شد، قرار گرفتن در معرض نوع خاصی از سم جلبک های سبز-آبی موسوم به سیلندراسپرموپسین، احتمال ابتلا به سندرم روده تحریک پذیر، بیماری التهابی روده، بیماری سلیاک، دیابت نوع یک، چاقی و التهاب کبد را افزایش می دهد.
ساوراب چاترجی (Saurabh Chatterjee) پژوهشگر ارشد این مطالعات و استاد بهداشت محیط و شغلی در دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا، اولین کسی بود که در مورد ارتباط احتمالی بین سیلندراسپرموپسین با آسیب کبدی از طریق روده صحبت کرد.
سیلندراسپرموپسین نوعی سیانوباکتری است که معمولا به عنوان جلبک سبز آبی شناخته می شوند و موجوداتی هستند که از طریق فتوسنتز تغذیه می کنند که از انرژی نور و ترکیبات معدنی استفاده کرده و در انواع سیستم های آبی یافت می شوند. عوامل استرس زای مرتبط با تغییر آب و هوا رشد بیش از حد این سیانوباکتری های موجود در آب را افزایش می دهند، پدیده ای که به شکل گیری شکوفه های جلبکی مضر نیز شناخته می شود.
محققان قبلاً ارتباط روده-مغز-ذهن و سیانوتوکسین را به نام میکروسیستین را گزارش کرده بودند. در این رابطه پوناگ ساها (Punnag Saha) یکی از محققان این مطالعه با استفاده از مدل های موش، اثرات قرار گرفتن سم مضر جلبکی را بر محیط باکتری های روده را تجزیه و تحلیل کرده و افزایش قابل توجهی در پاتوژن‌ها را مشاهده کرد. به گفته وی، در جمعیت باکتری های مفید این عدم تعادل در عملکردهای فیزیولوژیکی طبیعی، ثبات روده را مختل کرده و احتمالاً منجر به خطر بیشتر بیماری می شود.
پژوهشگران توضیح می دهند: میکروبیوم روده طیف متنوعی از میکروارگانیسم‌ها از جمله باکتری ها، آغازیان، قارچ ها و تک یاخته ها را در بر می گیرد که روده های کوچک و بزرگ را مستعمره فعالیت خود می کنند. روده محل زندگی بیش از صد تریلیون باکتری است که نقش اساسی در متابولیسم، ایمنی، فیزیولوژی و تغذیه میزبان دارند.
دکتر ساها در این باره گفت: تحقیقات گسترده قبلاً تغییرات در میکروبیوم روده را با شرایط متابولیک مانند چاقی، بیماری کبد، بیماری پارکینسون و موارد دیگر مرتبط کرده است. ما شاهد تحقیقات بیشتری هستیم که ارتباط بین قرار گرفتن در معرض عوامل محیطی مانند جلبک های سبز آبی و آفت کش‌ها را با اثرات نامطلوب بر پاتوفیزیولوژی نشان می دهد.
او در خاتمه اینگونه توضیح داد: تغییرات آب و هوا باعث ایجاد تغییرات آهسته و در عین حال نگران کننده ای در نحوه تأثیرگذاری محیط بر سلامت انسان و پیشرفت بیماری می شود. اگرچه تاکید فعلی بر این واقعیت وجود دارد که تغییر اقلیم بر اکولوژی و محیط ساخته شده تاثیر می گذارد، مطالعات کافی بر روی اثرات آن بر انسان متمرکز نشده است. عوامل استرس زای تغییرات آب و هوایی مانند جلبک های مضر، استرس گرمایی ناشی از امواج گرمای دوره ای و افزایش باکتری های عامل وبا، همگی نقش مهمی در جمعیت های مستعد بیماری مانند کودکان، سالمندان و افراد مبتلا به بیماری های متابولیکی دارند.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی Toxins منتشر شده است.
