آیا می‌دانستید انسان این توانایی را دارد که تصمیم بگیرد چه چیزی را چگونه فراموش کند؟
به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من ، تقریبا همه ما در طول زندگی خود با مشکلات و حوادث ناگواری مواجه می‌شویم که دوست داریم آن‌ها را فراموش کنیم. در عین حال بسیاری از ما نا امیدی ناشی از ناتوانی در از بین بردن یک فکر یا خاطره تلخ را تجربه کرده ایم. عصب شناسان شناختی در حال کشف مکانیسم‌های فراموشی و پیامد‌های آن برای اختلالات عصبی هستند و یافته‌های جدیدی را ارائه می‌کنند که فرآیند شگفت‌انگیز فراموشی را روشن می‌کند. بله، انسان این توانایی را دارد که تصمیم بگیرد چه چیزی را چگونه فراموش کند.
دکتر ماری بانیچ از دانشگاه کلرادو، بولدر، در این رابطه می‌گوید: ممکن است شگفت انگیز به نظر برسد که انسان‌ها می‌توانند این مساله که چه چیزی را فراموش کنند، تحت کنترل داشته باشند. در واقع کنترل حافظه فعال برای جا به جایی و اولویت بندی مجدد وظایف، حیاتی است؛ بنابراین از بسیاری جهات، تعجب آور نیست که ما بر فرایند حذف اطلاعات از کانون افکارمان کنترل داشته باشیم.
وی در ادامه توضیحاتش می‌افزاید: فراموش کردن عمدی اطلاعاتی که دیگر با نیازمندی‌ها ما مرتبط نیستند مفید است، اما مغز برای این کار نیاز به تلاش دارد.سارا فستینی از دیگر پژوهشگران این تیم مطالعاتی و محقق دانشگاه تامپا در این رابطه اضافه می‌کند: ما دریافتیم که فراموش کردن عمدی اطلاعات غیر مرتبط از ذهن مفید است، اما این فرایند معمولا به طور خودکار اتفاق نمی‌افتد. در حالی که ممکن است محتوای حافظه در اختلالات مختلف متفاوت باشد، روند تبدیل شدن افکار به کانون توجه مغز در همه ما مشابه است.
طی این مطالعات دکتر بانیچ و همکارانش روی ردیابی حذف افکار از حافظه کاری با استفاده از تصویربرداری fMRI، یادگیری ماشینی و تکنیک‌های دیگر کار کرده اند.
پژوهشگران این تیم مطالعاتی از طریق تحقیقات خود سه مکانیسم متمایز یعنی جایگزینی، سرکوب و پاکسازی افکار را شناسایی کرده اند که توسط آن افراد اطلاعات را از حافظه خود حذف می‌کنند. آن‌ها همچنین چهار شبکه مغزی مرتبط با هر مکانیزم را شناسایی کرده اند.
این یافته‌ها راه‌هایی را برای بررسی تفاوت‌های فردی در فراموشی و کمک بالقوه به کسانی که با کنترل افکار خود دست و پنجه نرم می‌کنند، باز می‌کند.گفتنی است فراموشی کارآمد شامل سرکوب افکار به جای جایگزینی آن‌ها به دلیل دخالت پیشگیرانه است. این مطالعات همچنین نشان داده است که حذف داوطلبانه اطلاعات از حافظه فعال، تداخل مضر حافظه را کاهش می‌دهد. با این حال، فراموشی به این شکل معمولا نیاز به تلاش داشته و با توقف ساده پردازش اطلاعات متفاوت است.
این تحقیق همچنین نشان می‌دهد: ممکن است افراد مسن‌تر در مقایسه با بزرگسالان جوان‌تر دچار فراموشی مستقیم شده باشند، اما نشانه‌های فراموشی صریح همچنان می‌تواند به کاهش تداخل در حافظه کاری هر دو گروه کمک کند.
در حالی که کاربرد‌های بالینی این تحقیق هنوز در حال بررسی است، اما یافته‌های فوق این پتانسیل را دارد که به درک و درمان اختلالات مختلفی مانند افسردگی، ترومای پس از سانحه و عدم تمرکز کمک کند. برای نمونه فراموشی هدفمند ممکن است به افراد مبتلا به آسیب‌های پس از یک رویداد ناگوار کمک کند تا خاطرات خاصی را سرکوب کنند، اگرچه این فرآیند ممکن است به طور متناقضی شامل شناسایی و تفکر در مورد حافظه قبل از سرکوب آن باشد.
محققان یافته‌های خود را در نشست سالانه انجمن علوم اعصاب شناختی CNS که چند روز پیش در سانفرانسیسکو برگزار شد، ارائه کردند.
مترجم: مهگل غفاریمنبع: studyfinds
