چرا امام سجاد در واقعه عاشورا آسیبی ندیدند؟
چرا امام سجاد در واقعه عاشورا آسیبی ندیدند؟

در واقعه عاشورا که به هیچ کس حتی طفل شیر خوار تا پیر مرد ۷۵ ساله رحم نشد و همه به شهادت رسیدند،اما به امام سجاد(ع) آسیبی نرسید؟ در مطلب زیر با اسناد دقیق علت آن را شرح داده ایم.

به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من، امام علی بن حسین (ع) ملقب به سجاد و زین العابدین امام چهارم شیعیان است. مادرش شهربانو یا شاه زنان دختر یزدگرد سوم، کسرای ایران، و پدر گرامیش حضرت سید الشهداء است او تنها بازمانده از فرزندان امام حسین (ع) بود که همراه اسرای اهل بیت به کوفه و شام برده شد و پس از حدود یک ماه اسیری به دستور یزید -برای جلب افکار عمومی- محترمانه به مدینه روانه گردید. (۱)
بیشتر بخوانید: امامی که از کودکی به بخشندگی معروف بود 
پس از آن در مدینه، فضا مناسب هیچ کار سیاسی یا تحرک اجتماعی سالم نبود بنابر این در سنگر دعا نشست و به عنوان سید ساجدین و زینت عابدین به مبارزه فرهنگی و نشر معارف بلند دینی در قالب دعا و مناجات پرداخت تا ضمن حفظ جامعه اسلامی، دوستان و شیعیان خود، به سوی اهداف مقدس خویش حرکت کند.اکنون صحیفه سجادیه به عنوان قرآن صاعد و زبور آل محمّد ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ که مشتمل بر ۵۷ دعاست ثمره فعالیت‌های ۳۵ ساله حضرت در دوران امامت می‌باشد. آن حضرت سال ۹۵ ه. ق. در مدینه در سن ۵۷ سالگی با زهرکین مسموم و شهید شد. (۲)در کربلا اگر چه به کسی رحم نمی‌کردند و از کودک شش ماهه مانند علی اصغر تا پیر مرد صحابی پیامبر مانند حبیب بن مظاهر را بی درنگ به شهادت می‌رساندند و حتی شخص امام حسین (ع) را نیز با وضع بسیار فجیعی به شهادت رساندند، اما این که نتوانستند امام سجاد ـ(ع) را به شهادت برسانند به شرایط عصر عاشورا مربوط است. در حقیقت چند بار قصد کشتن ایشان را داشتند، ولی این اتفاق نیفتاد. (۳)امام سجاد (ع) در کربلا به شدت بیمار شد به طوری که توانایی حمل اسلحه و جنگ نداشت بنابر این نتوانست پیشاپیش پدر بزرگوارش به جهاد رفته و به شهادت برسد. بنابر این تا قبل از شهادت امام حسین (ع) دشمن بر خیمه‌ها مسلط نشده بود و دست پلیدش به امام نرسید تا حضرت را به شهادت برساند..پس از شهادت امام حسین (ع) سپاهیان برای غارت اموال فرزندان پیامبر به سوی خیمه‌ها شتافتند به طوری که چادر از سر زن‌ها می‌ربودند، دختران پیامبر از خیام حرم بیرون آمدند و صدا به گریه بلند نمودند. (۴)

سید بن طاووس روایت می‌کند که به خدا قسم زینب از گریه خود هر دوست و دشمنی را به گریه افکند. (۵)
آن گاه اهل حرم را به اسارت گرفتند و امام سجاد (ع) در حالی که بیماری، او را ضعیف و رنجور کرده بود در میان اسیران بود. (۶)حمید بن مسلم (۷) نقل می‌کند، ما به اتفاق شمر بن ذی الجوشن از کنار خیمه‌ها عبور می‌کردیم تا به علی بن الحسین رسیدیم، دیدیم که از شدت بیماری در بستر افتاده است. همراه شمر گروهی نظامیان بودند. گفتند آیا این بیمار را بکشیم؟من گفتم: سبحان الله چگونه مردم بی رحمید شما، آیا این ناتوان را می‌خواهید بکشید. همین بیماری‌ای که دارد کافی است و او را خواهد کشت پس زیرانداز آن حضرت را کشیدند و بردند و آن حضرت را به رو افکندند. (۸)شیخ عباس قمی از روضه الصفا نقل می‌کند که شمر تصمیم گرفت امام سجاد را که در بستر بیماری افتاده بود به قتل برساند. در این هنگام عمر سعد دو دست شمر را گرفت و گفت از خدای متعال شرم نداری که بر قتل این پسر اقدام می‌نمایی؟
شمر گفت:فرمان عبید الله بن زیاد صادر شده که همه فرزندان حسین را بکشم. عمر سعد در منع کردن شمر سعی زیاد کرد و شمر را از آن عمل زشت بازداشت. شمر پس از آن دستور داد تا خیمه‌های اهل بیت را آتش زدند. (۹)بنابر این با توجه به وقایعی که در روز عاشورا پس از شهادت امام حسین (ع) اتفاق افتاد. بیماری و زنده ماندن امام سجاد (ع) در کربلا حکمتی الهی بود تا حجت خدا در روی زمین باقی مانده و هرگاه دشمنان تصمیم به قتل آن حضرت می‌گرفتند به تصور این که بیماری آن حضرت را خواهد کشت یا کشتن بیماری که جنگ نکرده ناپسند بود، دست از کشتن او برداشتند البته اگر چه از قتل حضرت چشم پوشیدند، ولی از هیچ گونه آسیب رساندن و آزار دادن دریغ نکردند. سوار کردن اسرا بر مرکب‌های برهنه و غل و زنجیر آزار دهنده در آن هوای گرم و سوزان و ضرب و شتم زنان و کودکان در مقابل چشم او آن چنان حضرت را آزار می‌داد که به عمه اش حضرت زینب فرمود سینه ام تنگ شده به حالتی که نزدیک است جان از تن خارج شود حضرت زینب با پریشانی و نگرانی می‌پرسد این چه حالتی است که در تو می‌بینیم؟ بنابر این وقتی خداوند بخواهد حجت خود را برای اهل زمین نگه دارد، چنان که عیسی، موسی و ابراهیم را از آسیب طاغوت‌های زمان نگه داشت، امام سجاد(ع) را نیز نگه می‌دارد و لو در نبرد سخت بین حق و باطل واقع شود.پی نوشت ها:قمی، شیخ عباس، منتهی آلامال، اعلام التقی، قم، ۱۳۸۲، ج ۲، ص ۱۷ ـ ۱۹ جعفریان، رسول، حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، انصاریان، قم، ۱۳۸۴، ج ۸، ص ۲۵۵.۲. حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، همان.۳. نقل شده که وقتی اسرا را به کوفه نزد عبید الله بن زیاد بردند تصمیم به قتل حضرت گرفت از برخی خواست علائم بلوغ را جستجو کنند و پس از تایید بلوغ حکم به قتل حضرت کرد، ولی پس از دفاع شجاعانه حضرت زینب و پاسخ مناسب امام سجاد از قتل منصرف شد. نک: حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، ص ۲۵۶.۴. ابن طاووس، لهوف، ترجمه عقیقی بخشایشی، قم، نوید اسلام، ۱۳۸۵، ص ۱۵۹.۵. همان، ص ۱۶۳.۶. همان، ص ۱۷۵.۷. حمید بن مسلم از لشکر دشمن بود و همان شخصی است که مأموریت یافت به همراه خولی سر مقدس امام حسین ـ علیه السلام ـ را به کوفه نزد عبید الله بن زیاد ببرد. نک: منتهی الآمال، همان، ص ۶۰۴.۸. منتهی الآمال، همان، ص ۶۰۱.۹. همان.منبع: برنا