علیرغم تأثیر اختلافهای مذهبی در تاریخنگاری مسلمانان، منابع توافق دارند که علی بن ابیطالب (ع) مشهور به امام علی و امیرالمؤمنین ، شخصیتی عمیقاً مذهبی داشته و حکومتش عادلانه مطابق با قرآن و سنت بود.
به گزارش سرویس وبگردی پاتوق من، علی بن ابیطالب (ع) مشهور به امام علی و امیرالمؤمنین در روز ۱۳ رجب سال ۲۳ قبل از هجرت بدنیا آمد و در ۲۱ رمضان سال ۴۰ق به شهادت رسید. امام اول همهٔ مذاهب شیعه، صحابی، راوی، کاتب وحی و چهارمین خلیفه از خلفای راشدین نزد اهل سنت است. ایشان همچنین پسرعمو و داماد پیامبر اکرم (ص)، همسر حضرت فاطمه (س)، پدر و جدِّ یازده امام شیعه است. پدر او ابوطالب و مادرش فاطمه بنت اسد بودند. به گفته عالمان شیعه و بسیاری از علمای اهل سنت، در کعبه زاده شد و نخستین مردی بود که به پیامبراسلام (ص) ایمان آورد.
از نظر شیعه، علی (ع) به فرمان خدا و تصریح پیامبر (ص)، جانشین بلافصل رسول خدا (ص) است.
اسم «علی» دلالت بر علوّ و والایی دارد. شکل وصفی آن معنای «متعالی» میدهد. این اسم در عربی کهن هیچگاه با حرف تعریف «ال» به کار نرفتهاست تا بشود از آن به عنوان اسم خاص یاد کرد. به نقل از ابن شهرآشوب این اسم در آثار عربی پیشین وجود نداشتهاست، و از این جهت بی همتا بهشمار میآید.
فضائل زیادی برای امام علی (ع) برشمردهاند؛ پیامبر (ص) در یوم الدار او را به عنوان وصی و جانشین خود برگزید. او هنگامی که قریش قصد کشتن پیامبر (ص) را داشتند، در بستر پیامبر اسلام (ص) خوابید تا پیامبر (ص) بتواند مخفیانه به مدینه هجرت کند. پیامبر (ص) عقد اخوت خود را با وی بست. بنابر منابع شیعه و برخی منابع اهل سنت، حدود ۳۰۰ آیه از قرآن کریم، درباره فضایل حضرت علی است مانند؛ آیه مباهله، آیه تطهیر، آیه ولایت و برخی دیگر از آیات که بر عصمت وی دلالت دارد.
از علی (ع) در نسخهٔ فعلی قرآن به صورت مستقیم نام برده نشدهاست، ولی در منابع شیعه تا آغاز قرن چهارم هجری، بیش از سیصد آیه دربارهٔ علی و خاندانش که گفته شده پیش از تحریف قرآن بخشی از آن بودهاند، دیده میشود. ایشان در شماری از احادیث منسوب به پیامبر و خطبههای منسوب به خودش با عیسی مسیح مق ایسه گردیده و «مسیح دوم» — در معنای منجی آخرالزمان — خطاب شدهاست.
علی (ع) در همه غزوات پیامبر اسلام (ص) به جز جنگ تبوک شرکت داشت. در غزوه تبوک پیامبر (ص) علی (ع) را به جانشینی خود در مدینه گماشت. امام علی (ع) در غزوه خیبر، با کندن درِ بزرگ قلعه خیبر، جنگ را به سرانجام رساند.
پیامبر (ص) پس از انجام حج خود، پس از نزول آیه تبلیغ، مردم را در منطقه غدیر خم جمع کرد؛ سپس خطبه غدیر را خواند و دست امام علی (ع) را بلند کرد و فرمود «هر که من مولای او هستم، علی نیز مولای اوست، خدایا دوست بدار آنکه او را دوست دارد و دشمن او را دشمن بدار.» پس از آن، برخی صحابه مانند عمر بن خطاب به امام علی (ع) تبریک گفتند و او را با لقب امیرالمومنین خطاب کردند. بنابر نظر مفسران شیعه و برخی از اهل سنت، آیه اکمال در همین روز نازل شده است. به باور شیعیان، عبارت من کنت مولاه فعلیٌ مولاه که توسط پیامبر (ص) در روز غدیر گفته شد، به معنای تعیین جانشینی پیامبر (ص) است.
پس از درگذشت پیامبر (ص) گروهی در سقیفه، با ابوبکر بهعنوان خلیفه بیعت کردند. رقابتهای قبیلگی، کینهتوزی و حسادت را علت مخالفت با دستور پیامبر (ص) برای جانشینی علی (ع) پس از پیامبر دانستهاند.
به گزارش برخی منابع، علی (ع) مناظرهای صریح با ابوبکر داشته و طی آن ابوبکر را به دلیل تخلفش در واقعه سقیفه در نادیده گرفتن حق اهل بیت پیامبر (ص) محکوم کرد. طبق منابع شیعه و برخی منابع اهل سنت یاران خلیفه برای گرفتن بیعت به خانه علی (ع) حمله کردند که طی آن فاطمه (س) آسیب دید و فرزندش سقط شد. پس از مدت کوتاهی فاطمه (س) به شهادت رسید. علی (ع) به مناسبتهای مختلف و در سخنان متعددی به ماجرای سقیفه اعتراض کرده و حق خود را در جانشینی پیامبر اسلام (ص) یادآوری کرده است که خطبه شقشقیه از معروفترین آنها است.
امام علی (ع) در دوران ۲۵ ساله خلفای سهگانه تقریباً از امور سیاسی و حکومتی به دور بود و تنها به انجام خدمات علمی و اجتماعی مشغول بود؛ از جمله جمعآوری قرآنی که به مصحف امام علی (ع) مشهور شد و حفر قنات. همچنین خلفا با وی در خصوص مسائل مختلف حکومتی نظیر قضاوت مشورت میکردند.
امام علی (ع) پس از خلیفه سوم، به اصرار مسلمانان خلافت و حکومت را پذیرفت. وی سختگیرانه وظایف مذهبی را مراعات میکرد و از متاع دنیوی دوری میجست. او در دوران حکومتش اهمیت ویژهای برای عدالت قائل بود و در برابر روش خلفا که بیتالمال را بر اساس سوابق افراد تقسیم میکردند، ایستاد. وی دستور داد که عرب و عجم و هر مسلمانی از هر تیره و تبار که باشد، در سهم بیتالمال یکساناند و تمام زمینهایی که عثمان به افراد مختلف واگذار کرده بود، به بیتالمال بازگرداند. در دوره کوتاه حکومت امام علی (ع) سه جنگ سنگین داخلی جمل، صفین و نهروان درگرفت.
امام علی (ع) سرانجام در محراب مسجد کوفه در حال نماز به دست یکی از خوارج به نام ابن ملجم مرادی به شهادت رسید و مخفیانه در نجف به خاک سپرده شد. حرم ایشان از مکانهای مقدس در فرهنگ شیعه بوده و زیارت آن مورد توجه است.
سررشته بسیاری از علوم مسلمانان، از جمله نحو عربی، کلام، فقه و تفسیر به امام علی (ع) نسبت دادهشده و فرقههای گوناگون تصوّف، سلسله سند خود را به او میرسانند. علی بن ابی طالب همواره از سوی شیعیان، جایگاه و منزلت ویژهای داشته و پس از پیامبر (ص)، بهترین، باتقواترین و عالمترینِ انسانها و جانشین برحق حضرت محمد (ص) بوده است. بر این اساس گروهی از صحابه از زمان حیات پیامبر اسلام (ص)، پیرو و دوستدار علی (ع) یعنی شیعه دانسته میشدهاند. کتاب معروف نهج البلاغه منتخبی از سخنان و نامهها و حکمتها و مواعظ امام علی (ع) است. مکتوباتی نیز به ایشان نسبت داده شده که با املای رسول خدا (ص) و خط ایشان بوده است. آثار مکتوب بسیاری به زبانهای مختلف درباره وی نوشته شده است.
منبع: ویکی شیعه/ ویکی پدیا